Kıvanç Tatlıtuğ, Buğra Gülsoy ve Öykü Karayel’in başrollerini paylaştıkları Kuzey Güney iki sezon boyunca ekranlarımızdaydı. Hayatımıza “Sunday Man (Pazarcı), Kardo, Hadi bana soru sor!, Beni duydun mu?” gibi bir takım kendine özgü terimler kazandırdı. Kuzey’ciler çoğunluktaydı, Güney’i sevenler de vardı. Handan Hanım ve yükselme hırsını unutmadık, Prenses Banu aslında iyi kız dedik, Simay’dan öldüresiye nefret ettik, Barış Hakmen’e ise irite eden taraflarına rağmen içten içe bayıldık.
Kuzey ve Cemre’nin aşkını destekleyenler de vardı, “Olur mu öyle şey yahu!” diyenler de yok değildi. Güney Tekinoğlu’nun çaresizliğine kimi zaman üzüldük, Sami Bey’in sert görünüşünün altındaki pamuk gibi adamı gördük. “Acımasızsın, isyankarsın, vefasızsın, riyakarsın… Hem günahsız, hem günahkarsın hayat gibi…” dizeleri kafamızda döndü durdu. Kuzey Güney seksen bölüm sonunda ekran macerasına nokta koydu, final beklentilerimizi kimi yerde karşıladıysa da bazı soruları cevapsız bıraktı. Ama her şeye rağmen izlediğimiz hikaye kimi yönleri ile benzersizdi.
Benim fikrimi soracak olursanız Kuzey Güney’in ikilisi yani Buğra Gülsoy ve Kıvanç Tatlıtuğ’un üzerine bir kardeş performansı henüz gelmedi. Birini severken, kanınız onunla bir akarken ondan nefret etmeyi öğrenmek çok uzun ve acılı bir süreç… Kuzey ve Güney’i izlerken sevmeyi öğrendiysek, nefret etmeyi de öğrendik. Hem de en acı haliyle… Aile demek bazen “Kardo” dediğin insanı seçmekmiş, bunu da gördük.
“Yaz geldi izlemediğim bir yerli dizi izlemek istiyorum!” diyenlerdenseniz ve Kuzey Güney’i izlemediyseniz resmi Youtube kanalında bütün bölümleri öne çıkan sahneleri ile yer alıyor. Özellikle ilk sezonun etkisine kolayca gireceğinizi düşünüyorum. Ve unutmadan zamanında çok konuşulan o sahneyi de buraya ekliyorum.